Dinsdag 11 december

11 december 2018 - Chiclana de la Frontera, Spanje

Ik dacht, Ik ga vandaag even beschrijven over hoe mijn dag is verlopen. Om te beginnen was ik om 10 over half 9 vertrokken vanuit huis. Om zo lopend naar stage te gaan. Om 9 uur kwamen wij aan op stage. Als eerste gingen we als gewoonlijk iedereen begroeten. De ene wil twee kussen, de andere een knuffel en sommige zijn al tevreden met alleen Buenos dias. Ik stond in de hal de mensen te verwelkomen. Vervolgens zag ik een cliënt van mij richting de wc lopen. Hij vind het namelijk fijn om te douche op stage. Ik had al het idee dat hij dat weer zou gaan doen en mijn vermoedens klopte, hij ging inderdaad weer douche. Michelle en ik moesten vandaag gewoon op de groep van Helena blijven staan. Daar staan we normaal gesproken ook. We begonnen weer met het maken van opdrachten. Dit keer was mijn thema kerst. Daar bedoel ik mee dat ik alle opdrachten die ik maak in dat thema doe. Zoals het aantal kerstballen tellen. Of het inkleuren van kerstlampjes. Dat vonden ze wel erg leuk! Om kwart voor 11 was het al weer tijd om te gaan ontbijten. Vandaag kregen ze brood met boter. Michelle, Helena en ik deden weer perfect alles verzorgen en iedereen had optijd eten. Na het eten mocht ik gaan eten en na mij mocht Michelle. Terwijl Michelle aan het eten was, was ik de cliënten buiten in de gaten aan het houden. Toen het tijd was om weer terug te gaan naar het lokaal, gingen Michelle en ik naar Jesús. Hij ging vandaag namelijk onze papieren ondertekenen en beoordelen. Dat verliep ook allemaal prima. We hebben een super beoordeling gekregen al zeg ik het zelf. Allebei met vol overtuiging gehaald. Ook de uren waren prima in orde. We kregen van Jesús nog het compliment dat hij oprecht vind dat wij het super goed doen. Iedereen is heel blij met ons en gaan ons zeker erg missen. Ze hopen dat de volgende stagiaires het zelfde zijn als ons. Ook net zo leuk, lief en om op te eten. Maakte Jesús als grapje. Daarna gingen we weer terug naar het lokaal. Daar hielpen we met de voorbereiding voor de levende kerststal en het verder begeleiden van de cliënten. Ondertussen was Antonio in zijn rolstoel aan het rijden. Hij reed richting mij en eenmaal toen die bij mij aankwam, gaf ik hem het gebaar om hem een knuffel te geven. Hij pakte mij heel stevig vast en heb denk ik 2 minuten met heb geknuffeld. Echt heel lang, maar zo onwijs lief. Gisteren keek hij ook heel zielig. Toen had ik hem een knuffel gegeven en hij was gelijk weer helemaal blij. Erg leuk om mensen weer vrolijk te maken. Tegen half 2 was het al weer tijd voor onze groep om te gaan lunchen. Wij hielpen hun met het serveren en zorgen dat ze optijd weer klaar zijn voor de volgende groep. Tijdens het eten wilde Antonio niet gaan eten. Hij was te druk in zijn hoofd bezig en was ook erg agressief. Ik had hem geprobeerd rustig te houden, maar dat was erg moeilijk. Dus besloot om hem aan een andere tafel te zetten. Ook daar wilde die niet gaan eten. Uiteindelijk is het een collega van ons toch gelukt om hem eten te geven. Toen iedereen klaar was met eten, was het onze beurt om te gaan eten. Ik schoof aan bij de tafel van Quino. Bij mij aan tafel zaten 4 hele lieve cliënten. Een van hun cliënt H probeerde mij iets duidelijk te maken. Hij kon een beetje Engels en uiteindelijk begreep ik dat vandaag zijn ouders zijn gescheiden. ik zag dat hij daar erg verdrietig om was en vroeg of die een knuffel wilde. Dat wilde die graag. Ik gaf hem een knuffel en zei daarna tegen hem, dat wanneer die weer verdrietig is mij altijd mag roepen voor een knuffel. Dat vond die fijn. Na het eten liep ik terug naar het lokaal en ging ik Rafael helpen op de wc. Ik had geen zin in serieus gedoe. Dus ik begon liedjes te zingen, dat vond die werkelijk waar super grappig. Lol maken op de wc. Toen ik klaar was, ging ik nog naar het andere lokaal. Daar was ik nog met een aantal mensen op de foto gegaan en ben ik nog met hun in gesprek gegaan. Ook hadden we onze collega Manoli bedankt en gaven we haar alvast ons cadeautje, omdat we haar vrijdag niet meer zien. Dat had ze helemaal niet verwacht en ze begon ook helemaal te kleuren van blijdschap. Ze vond het zo lief van ons dat Michelle en ik allebei nog een dikke knuffel van haar kregen. En ja toen was het al weer 15 uur en tijd voor ons om naar huis te gaan.