Weekverslag

Het theater

Vandaag maandag 3 december ging ik weer als gewoonlijk stage lopen. Er was mij vorige weer verteld dat we vandaag naar het theater zouden gaan. Dus ik was erg benieuwd. Toen we op stage aankwamen was het heel chaotisch. Ik merkte aan de deelnemers dat ze er veel zin in hadden. We gingen met ze alle optijd eten, zodat we optijd naar het theater konden gaan. Rond half 10 gingen we eten en tegen een uur of half 11 zaten we allemaal klaar in de bussen. We reden achter elkaar naar het centrum. Ik zat in de bus met Helena en een aantal deelnemers. Er werd van te voren aan mij gevraagd om mee te helpen met de rolstoelen in en uit de bus te halen. Sommige dingen waren voor mij te moeilijk, die deden dan andere collega’s. Eenmaal in het centrum aangekomen, liepen we met ze alle naar het theater. Daar ging iedereen in de zaal een plekje uitzoeken. Ik ging zelf tussen de deelnemers zitten. Uiteindelijk begon de voorstellen. De voorstelling werd gespeeld door een man die goochelaar is. Hij deed goochelen, grapjes maken en veel lol trappen. Dat vonden de deelnemers natuurlijk helemaal geweldig en lachte zich helemaal stuk. Zo deed hij met een touw goochelen, met kralen en een cirkel aan een lint. Ook speelde die stukjes met handpoppen. Dat was allemaal wel erg leuk om te zien.  Na de voorstelling namen we nog even de tijd om foto’s te maken en liepen we vervolgens naar een plein waar we gingen wachten op de busjes. Ik hielp weer met de rolstoelen in de wagen te zetten. Daarna moest ik ook met hun mee gaan rijden. Eenmaal weer aangekomen op de dagbesteding mocht mijn groep al gelijk gaan eten. Het eten en daarna verliep allemaal prima en goed. Verder was deze dag heel erg leuk en snel om gegaan.

Verkopen

Vandaag zou weer een drukke dag worden. Vandaag gingen we namelijk de dingen die we gemaakt hebben verkopen op straat. Dus als eerste gingen we weer optijd eten, daarna reden we met onze groep naar het centrum. Daar waren alle deelnemers verzameld, om mensen te gaan overtuigen dingen te kopen. Zo deelde een aantal cliënten plantje uit aan de mensen, andere gingen dingen die op de tafel lagen laten zien aan de mensen en andere stonden weer achter de kraam om het geld aan te nemen. Mensen met een beperking zo dingen te zien verkopen voor het goede doel, was erg leuk om te zien. iedereen was ook zo vrolijk en dat was zeker te zien. Wanneer er weer een nieuwe klant iets had gekocht, gingen een aantal deelnemers met liefde diegene bedanken. Ondertussen was ik een beetje met iedereen aan het kletsen en lol aan het maken. Verder hebben we een hele middag daar gestaan. Wat wel erg leuk was, is dat de burgemeester van de stad ook nog even langs kwam. Ook was er een camera ploeg die alles vast legde. Onze eigen Patricia mocht samen met burgemeester voor de camera komen om iets te zeggen. Achteraf bleek het dat ik ook op beeld stond, oeps! Om 13 uur reden we weer terug naar stage. Want de eerste groep moest alweer om half 2 gaan eten. Ik zorgde dat de rolstoelen weer in de wagen werden gezet en zo reden we weer terug naar stage. Ik hielp weer bij het eten serveren en ging daarna zelf eten. Na het eten gingen we nog even buiten zitten. Daar gingen we fijn genieten van het lekkere warme weer. Na een half uurtje was mijn werk al weer klaar en ging ik naar huis.

Lopen voor het goede doel 

Vandaag was ook weer zoals de andere twee dagen een drukke dag. Vandaag werd vooral een hele actieve dag. We gingen namelijk lopen voor het goede doel. Het doel was ‘discapacidad’ ook wel ‘onbekwaamheid’. Als eerste gingen we ontbijten, daarna kregen we shirts om uit te delen bij de deelnemers. Sommige kregen hun shirt moeilijk aan en daar hielp ik dan bij. Eenmaal toen iedereen en zelfs ik mijn mooie shirt had aangetrokken, moest er natuurlijk een foto gemaakt worden. Daarna begon de loop. Ik hielp de mensen met een rolstoel weer in de wagen te zetten. Zelf moest ik ook eerst meerijden en ging Michelle lopen. Eenmaal aangekomen in het centrum, was iedereen al bezweet en moe. Ze hadden namelijk dik een half uur gelopen. Daarom werden er koekjes en drankjes uitgedeeld. In het centrum zelf hadden we niet meer zo veel gedaan. Alleen wat geklets, lol gemaakt, gedanst en uit gerust. Daarna was het weer tijd om terug te lopen. Ik mocht nu mee gaan lopen terug naar de stage. Ik liep achteraan samen met mijn grote vriend Antonio, een super schattige man met het syndroom van down. Eenmaal aangekomen op stage waren we nog erger bezweet en moe. Want het was zo heet. Dus iedereen trok snel dat shirt uit. Eerst ging ik weer helpen met het eten serveren van de eerste groep en daarna kwam de rest. Verder was deze dag ook weer heel snel voorbij gegaan en was het ook erg leuk.